Δικτυωτη κηλιδωση - ΚΡΙΘΑΡΙ

Η δικτυωτή κηλίδωση του κριθαριού είναι μια συνηθισμένη ασθένεια που καταστρέφει τη φυλλική επιφάνεια. Η ασθένεια βρίσκεται συνήθως στα νεαρά φυτά, που έχουν σπαρθεί το φθινόπωρο και σε φυτά προς το τέλος του φθινοπώρου και νωρίς την άνοιξη.

Συμπτώματα: Εμφανίζονται μικρά τραύματα τα οποία μοιάζουν με μικρές κηλίδες η λωρίδες. Στα φύλα, στους κολεούς και στα λέπυρα ανοιχτόχρωμες καφέ κηλίδες που φέρουν σκούρο καφέ σχέδιο που μοιάζει με δίχτυ. Οι κηλίδες μπορεί να μεγαλώσουν και να ενωθούν σχηματίζοντας σκούρες καφέ λωρίδες. Τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τη ποικιλία και τις κλιματικές συνθήκες.

Δια μέσω του σπόρου η ασθένεια μπορεί να διαδοθεί από μια γεωγραφική περιοχή σε μια άλλη. Η επιδημίες συνήθως ξεσπούν μεταξύ του σταδίου του φουσκώματος και της εμφάνισης του στάχυ. Η παραγωγή των σπορίων και η μολυσματική τους ικανότητα ευνοείται από υψηλή σχετική υγρασία και θερμοκρασίες γύρω στους 20 °C. Η βλάστηση των κονιδίων απαιτεί πολύ υψηλές τιμές σχετικής υγρασίας με μια μεγάλη κλίμακα θερμοκρασιών (3-31 °C) και βέλτιστο μεταξύ του 18 – 24 °C. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας η εκκόλαψη διαρκεί 4 μέρες στους 20 °C. Η προσβολή των σποριόφυτων είναι μεγαλύτερη με ψυχρό και υγρό καιρό (10-15°C ).

Καταπολέμηση: χρησιμοποίηση ανθεκτικών ποικιλιών, χρήση υγιούς σπόρου, αποφυγή σποράς σε καλαμιά χωρίς να προηγηθεί όργωμα, αποφυγή υπερβολικής αζωτούχου λίπανσης, διετή αμειψισπορά.
Και ψεκασμός κατά την πρωτογενή μόλυνση, και ψεκασμός φυλλώματος με μυκητοκτόνο το φθινόπωρο, αν η προσβολή στα κατώτερα φύλλα ξεπεράσει το 20%.