
Η ασθένεια αυτή θεωρείται μία από τις σημαντικότερες και πλέον διαδεδομένες μυκητολογικές ασθένειες της ελιάς, με παρουσία σε όλες σχεδόν τις περιοχές καλλιέργειας του ελαιόδεντρου.
Συμπτώματα:
Τα πρώτα σημάδια εμφανίζονται στην πάνω επιφάνεια των φύλλων ως μικρές, κυκλικές καστανές κηλίδες.
Καθώς εξελίσσονται, οι κηλίδες αποκτούν γκριζωπό κέντρο και σκουρόχρωμη περιφέρεια.
Κατά τις θερμότερες περιόδους, οι κηλίδες περιβάλλονται από κίτρινο φωτοστέφανο, που θυμίζει το φτέρωμα γύρω από το "μάτι" της ουράς του παγωνιού
Συνθήκες ανάπτυξης:
Η ασθένεια ευνοείται από υγρές και δροσερές συνθήκες, ιδιαίτερα σε περιοχές με πυκνή φύτευση ή ανεπαρκή αερισμό.
Ο μύκητας διαχειμάζει σε προσβεβλημένα φύλλα και ενεργοποιείται με τις φθινοπωρινές και ανοιξιάτικες βροχοπτώσεις.
Επιπτώσεις:
Η αποφυλλωτική δράση της ασθένειας προκαλεί μείωση της φωτοσυνθετικής ικανότητας, μείωση της καρποφορίας και γενική εξασθένηση των δέντρων.
Εμφάνιση περισσότερων για το παθογόνο