1.Οι διαχυτήρες πρέπει να κατανέμονται ομοιόμορφα στον Οπωρώνα.
2.Στην περίμετρο του αγροτεμαχίου πρέπει να γίνεται συμπληρωματική ανάρτηση διαχυτήρων εφαρμόζοντας τα ακόλουθα:
α.Για επιφάνειες που δεν είναι απομονωμένες χρειάζεται να γίνει μια κατανομή των διαχυτήρων και στην επιφάνεια των γειτονικών δενδρωδών και θαμνωδών καλλιεργειών ακόμη και αν συνήθως χρησιμοποιούνται εντομοκτόνα. Οι περιοχές αυτές θα πρέπει να έχουν διαχυτήρες σε βάθος 30-40 μέτρων από τα όρια του αγροτεμάχιου στο οποίο εφαρμόζεται η καταμολέμηση με τη μέθοδο της γενετήσιας σύγχυσης.
β.Για επιφάνειες που είναι απομονωμένες (σε απόσταση τουλάχιστον 100 μέτρων από άλλα δενδρώδη ή θαμνώδη φυτά) είναι απαραίτητο να εγκαθίσταται στις πλευρές και στις κεφαλές του αγροτεμαχίου ένας μεγαλύτερος αριθμός διαχυτήρων (1 διαχυτήρας κάθε 2 γραμμικά μέτρα στο άκρο, ενώ στο κέντρο 1 διαχυτήρας κάθε 4 γραμμικά μέτρα), τοποθετώντας τους στο εξωτερικό μέρος του φυλλώματος.
Αυτό το είδος της εντατικοποίησης πρέπει να γίνεται και σε εκείνες τις σειρές ή ομάδες φυτών του αγροτεμαχίου στο οποίο γίνεται η καταπολέμηση των εντόμων με τη μέθοδο της γενετήσιας σύγχυσης:
-που συνορεύουν με νεαρές φυτεύσεις (χαμηλά φυτά).
-που οριοθετούν δρόμους πρόσβασης στον αγρό.
-που οριοθετούν χώρους χωρίς φυτά και εν γένει τέτοιους που να ευνοούν την διείσδυση ρευμάτων αέρα τα οποία μπορεί να προκαλέσουν μείωση της συγκέντρωσης της φερομόνης.
Είναι σκόπιμο να αποφεύγεται η χρήση σε φυτεύσεις που εμφανίζουν μεγάλα κενά. Όταν αυτό δεν είναι εφικτό, να γίνεται μια πύκνωση των διαχυτήρων που οριοθετούν τα κενά αυτά. Οι διαχυτήρες πρέπει να τοποθετούνται και σε απομονωμένα φυτά ή ομάδες φυτών που βρίσκονται κοντά στο αγροτεμάχιο, επειδή αποτελούν ζώνες ζευγαρώματος και επομένως εστίες μόλυνσης της καλλιέργειας στην οποία γίνεται η καταπολέμηση.
3. Παγίδες: μέσα στην περιοχή που δρούν οι φερομόνες πρέπει να τοποθετούνται σε διαφορετικά σημεία φερομονικές παγίδες ανίχνευσης πληθυσμού κατά τρόπο ώστε να ελέγχεται η ομοιομορφία στην διάχυση της φερομόνης, σε διάφορες ζώνες του αγροτεμαχίου στο οποίο γίνεται η καταπολέμηση. Εάν διαπιστωθούν συχνές συλλήψεις στις παγίδες αυτές, αυτό σημαίνει ότι η συγκέντρωση φερομόνης μέσα στην καλλιέργεια δεν είναι σωστή. Άλλες παγίδες πρέπει να τοποθετούνται έξω από την επιφάνεια στην οποία γίνεται η καταπολέμηση με την μέθοδο των φερομονών για να εντοπίζεται η περίοδος των πτήσεων (έτσι θα μπορεί να προσδιοριστεί ο κατάλληλος χρόνος για την εκτέλεση των ελέγχων και των τυχόν επεμβάσεων με εντομοκτόνα).
4.Έλεγχος της προσβολής.
α.Έλεγχος των παγίδων: ο έλεγχος των συλλήψεων πρέπει να γίνεται εβδομαδιαίως. Όταν δεν υπάρχει καμία σύλληψη στις παγίδες μέσα στην επιφάνεια όπου γίνεται η καταπολέμηση με φερομόνες, αυτό δεν είναι αρκετό για να αξιολογηθεί θετικά η αποτελεσματικότητα της φερομόνης. Για να υπάρχει βεβαιότητα μιας καλής άμυνας της καλλιέργειας έναντι του φυλλοδέτη και της καρπόκαψας είναι απαραίτητο να γίνονται και οπτικοί έλεγχοι.
β.Οπτικός έλεγχος των προσβολών: οι έλεγχοι αυτοί πρέπει να γίνονται αμέσως μετά την γέννηση των πρώτων προνυμφών, επαναλαμβάνοντας την εξέταση ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Για να εκτελούνται οι έλεγχοι τις κατάλληλες χρονικές στιγμές, μπορεί να γίνεται χρήση των συλλήψεων που επιτυγχάνονται στις παγίδες που βρίσκονται εκτός του αγροτεμαχίου στο οποίο εφαρμόζεται η μέθοδος της γενετήσιας σύγχυσης.
5.Πως διαπιστώνεται η προσβολή: Πρέπει να ελέγχεται ολόκληρη η επιφάνεια με τη διενέργεια τεσσάρων δειγματοληψιών ανά εκτάριο. Για κάθε δειγματοληψία πρέπει να ελέγχονται 150-250 καρποί και/ή βλαστοί. Όταν υπάρχουν περισσότερες της μίας ποικιλίες, πρέπει να γίνονται μία ή και περισσότερες δειγματοληψίες ανά ποικιλία.