φαλαρη

Πληροφορίες για τo ζιζάνιο φάλαρη

Phalaris spp. (P. brachystachys, P. minor, P. paradoxa) με κοινό όνομα "Φάλαρη"

Το γένος Phalaris περιλαμβάνει ετήσια είδη αγρωστωδών που απαντώνται κυρίως ως ζιζάνια σε χειμερινές καλλιέργειες σιτηρών (σιτάρι, κριθάρι, βρώμη), αλλά και σε άλλες καλλιέργειες. Η παρουσία τους έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, ιδίως σε περιοχές με εντατική καλλιέργεια σιτηρών.

Τα είδη προτιμούν γόνιμα και υγρά εδάφη, συχνά με καλή αποστράγγιση, και εμφανίζουν μεγάλη προσαρμοστικότητα σε διαφορετικές κλιματικές συνθήκες. Στην Ελλάδα, η κοντή φάλαρη (P. brachystachys) και η μικρόκαρπη φάλαρη (P. minor) είναι ευρέως διαδεδομένες, ενώ η παράδοξη φάλαρη (P. paradoxa) συναντάται κυρίως σε πεδινές και αρδευόμενες περιοχές.

Ιδιαίτερα Χαρακτηριστικά
🔹 Φυτρώνουν κυρίως το φθινόπωρο, αλλά μπορούν να εμφανιστούν και έως τις αρχές της άνοιξης.
🔹 Ο λαιμός των νεαρών φυτών είναι κοκκινωπός, χρώμα που χάνεται με την ωρίμανση.
🔹 Τα φύλλα είναι στενά, λεία, χωρίς ωτία, και με γλωσσίδα συνήθως μεγάλη, ωοειδή και οδοντωτή (εκτός από την κοντή φάλαρη, όπου είναι μικρότερη).
🔹 Οι ταξιανθίες ποικίλουν ανάλογα με το είδος: κοντή και συμπαγής στην κοντή φάλαρη (P. brachystachys), ατρακτοειδής στη μικρόκαρπη (P. minor) και επιμήκης κυλινδρική στην παράδοξη (P. paradoxa).
🔹 Ανθοφορούν από Απρίλιο έως Ιούνιο, με την ωρίμανση των σπόρων να ακολουθεί γρήγορα.

Διασπορά:
🔹 Πολλαπλασιάζονται αποκλειστικά με σπόρους.
🔹 Οι σπόροι μπορούν να παραμείνουν στο έδαφος σε λήθαργο για αρκετά χρόνια, δυσχεραίνοντας τον έλεγχο των πληθυσμών.
🔹 Η μεταφορά τους γίνεται μέσω μολυσμένου σπόρου σποράς, μηχανημάτων, νερού άρδευσης και ανέμου.