Προετοιμασία εδάφους: Η ετοιμασία καθαρής από ζιζάνια, θερμής και υγρής εδαφοστρωμνής έχει σημασία για το φύτρωμα και την καλή ανάπτυξη του φυτού. Πριν τη σπορά καλό είναι ν’ απολυμανθεί το έδαφος μ' ένα εντομοκτόνο εδάφους. ^[1]

Σπορά: Η σπορά γίνεται είτε σε γραμμές, είτε κατά θέσεις ^[2]

Λίπανση: Γίνεται βασική λίπανση με 6 μονάδες φωσφόρου / στρέμμα ή 30 κιλά αραιό υπερφωσφορικό λίπασμα 0-20-0. Αζω-τούχος λίπανση συνήθως δεν εφαρμόζεται, επειδή το φυτό δεσμεύει ατμοσφαιρικό άζωτο με τα αζωτοβακτήρια που συμβιώ-νουν στις ρίζες του. Σε άγονα όμως εδάφη 2-4 μονάδες αζώτου κατά στρέμμα δηλ. 8-16 κιλά ασβεστούχου νιτρικής αμμωνίας (26-0«0) ή 10-20 κιλά θειϊκής αμμωνίας (21-0-0) είναι ωφέλιμα.

Άρδευση: Σε ξηρές περιοχές η άρδευση είναι απαραίτητη για να αποδώσει το φυτό ικανοποιητικά. Ιδιαίτερα ωφέλιμη είναι μία τουλάχιστον άρδευση στην περίοδο ανθοφορίας.

Συγκομιδή: Η συγκομιδή πρέπει να γίνεται όταν τα 2/3 των λοβών αποκτήσουν το χαρακτηριστικό κίτρινο - καστανό χρώμα.^[1]

Αποθήκευση σπόρου: Ο σπόρος διατηρείται ζωντανός 3-4 χρόνια, όταν αποθηκευθεί σε περιβάλλον ξερό και δροσερό (κάτω από 13 Κελσίου) και όταν η υγρασία του (του σπόρου) είναι χαμηλή (12-13%). Για να διατηρηθεί ο σπόρος γερός χρειάζεται ν' απολυμανθεί με τα εντομοκτόνα aluminium phosphide ή malathion, όταν προορίζεται για κατανάλωση και με το εντομοκτόνο lindane και τα μυκητοκτόνα maneb ή benomyl ή με το μίγμα carboxin + maneb, όταν προορίζεται για σπορά. Επίσης, η αποθήκη πρέπει να είναι καθαρή, χωρίς υπολείμματα παλιού σπόρου και απολυμασμένη.

Αν γίνει η συγκομιδή αφού ωριμάσουν όλοι οι λοβοί οι απώλειες είναι μεγάλες από το «τίναγμα» των σπόρων. Στις «στρωτές» ποικιλίες, η συγκομιδή γίνεται είτε με τα χέρια (ξεριζώνονται τα φυτά κι αφήνονται 2-3 ημέρες σε σωρούς να ξεραθούν καλά), είτε με θεριστική μηχανή (και πάλι αφήνονται να ξεραθούν στο χωράφι).

Στις νάνες ποικιλίες (όρθιες) μπορεί να χρησιμοποιηθεί η θεριζοαλωνιστική σίτου κατάλληλα προσαρμοσμένη.^[1]

---

Από τις κυριότερες ασθένειες που προσβάλλουν τα μαυρομάτικα φασόλια είναι οι μυκητολογικές Ανθράκνωση (Colletotrichum lindemuthianum), Σκωρίαση (Uromyces appendiculatus, U. vignae), Ωίδιο (Erysiphae polygoni), ή βακτηρίωση (xanthomonas sp.) και η ίωση «κίτινο μωσαϊκό» (SBMV - CS).

Ο αποτελεσματικότερος και οικονομικότερος τρόπος αντιμετώπισής τους είναι η καταστροφή των προσβεβλημένων φυτών, η αλλαγή καλλιέργειας για 1-2 χρόνια και η χρήση γερού και απολυ-μασμένου σπόρου.

Από τα έντομα, κυριότερα είναι η μαύρη αφίδα (Aphis fabae), οι βρούχοι (Acanthoscelides obtectus και Callosobruchus maculatus) και τα έντομα εδάφους (αγρότιδες, σιδηροσκούληκα κ.ά.).

Για την καταπολέμηση των αψίδων συνιστάται ψεκασμός, μόλις εμφανιστούν.

Για τα έντομα εδάφους συνιστάται απολύμανση του σπόρου πριν τη σπορά ή του εδάφους με εντομοκτόνο και η διασπορά δολωμάτων στο χωράφι μετά τη δύση του ηλίου. Χρειάζονται 4-5 κιλά δολωμάτων στο στρέμμα.
Για την καταπολέμηση του βρούχου δε συνιστάται ψεκασμός στο χωράφι, αλλά μετά τη συγκομιδή απολύμανση της αποθήκης και του σπόρου, όπως προαναφέρθηκε.
 

---