Τροφοπενία Φωσφόρου (P)

Γενικά συμπτώματα για όλα τα εσπεριδοειδή: Η ανεπάρκεια φωσφόρου οδηγεί σε φρούτα με χοντρή και παχιά φλούδα.
Τα φύλλα του δέντρου που παρουσιάζουν τροφοπενιακά συμπτώματα φωσφόρου, περιέχουν μεγαλύτερες ποσότητες αζώτου, καλίου και μαγνησίου.

Οι τροφοπενίες φωσφόρου παρατηρούνται:
  α) Όταν η ολική ποσότητα του φωσφόρου στο έδαφος είναι μικρή.
  β) Όταν τα εδάφη είναι ασβεστώδη.
  γ) Όταν η αζωτούχος λίπανση είναι υπερβολική.
  δ) Όταν ο συνδυασμός υποκειμένου και ποικιλίας δεν είναι κατάλληλος.
  ε) Όταν οι κλιματικοί παράγοντες δεν είναι ευνοϊκοί (π.χ Κρύο ή υγρασια).
στ) Όταν η ποσότητα του μαγνησίου είναι ανεπαρκής.
  ζ) Όταν υπάρχει έλλειψη εδαφικής υγρασίας.
  η) Σε ανταγωνισμό των μικροοργανισμών του εδάφους για διαθέσιμο φώσφορο.
  θ) Καλλιέργειες με ελάχιστα ανεπτυγμένη ριζικό σύστημα.
   ι) Εδάφη με χαμηλή αποθέματα P.

Ο φωσφόρος δεσμεύεται γρήγορα και ισχυρά από εδάφη με ουδέτερο ή αλκαλικό pH. Επομένως αυτός ειναι ο λόγος της δέσμευσής του αυτής και της βραδείας διακίνησής του στο έδαφος,

Διορθώσεις τροφοπενιών φωσφόρου: Εφαρμογή διαλυτών τύπων φωσφόρου, όπως είναι η φωσφορική αμμωνία και το υπερφωσφορικό. Γενικά η παροχή 2,5 - 3,5 κιλά P₂O₅ ανά ενήλικο δέντρο και γύρω απ' αυτό είναι αποτελεσματική για 4 - 5 χρόνια, ανάλογα πάντα με το έδαφος.

Υπερβολική φωσφορική λίπανση: Επιταχύνει την ωρίμανση των καρπών, μειώνει το μέγεθός τους και συμβάλλει στην παραγωγή μαλακών καρπών. Στις λεμονιές οι διακυμάνσεις των επιπέδων του φωσφόρου φαίνεται, πως δεν επηρεάζουν την ποιότητα των καρπών.