Ελιά: χειμερινή φυτοπροστασία

Η ασθένεια εκδηλώνεται µε το σχηµατισµό “καρκινώµατα” (εξογκώματα, κόμποι) σε κλαδιά, βραχίονες, στον κορµό των δέντρων ακόµα και στα φύλλα. Το βακτήριο µπορεί να προκαλέσει νέες µολύνσεις όταν επικρατεί υγρός ή βροχερός καιρός καθώς µεταφέρεται από τα υπάρχοντα καρκινώµατα σε µη επουλωµένες πληγές. Οι υγροί άνεμοι στις παραλιακές περιοχές ευνοούν τη μόλυνση.
Οι φλύκταινες σχηματίζονται σε πληγές του κορμού ή των κλαδιών. Η ασθένεια μπορεί να μειώσει δραστικά την παραγωγή αλλά και την ποιότητα του καρπού, προκαλώντας ανιχνεύσιμη έλλειψη γεύσης.
Η ποικιλία Κορωνέικη είναι ιδιαίτερα ευπαθής στο βακτήριο.Αντιμετώπιση: Να αποφεύγεται το ράβδισµα και το κλάδεµα των ελαιοδέντρων µε υγρό ή βροχερό καιρό. Τα εργαλεία κλαδέµατος να απολυµαίνονται και οι µεγάλες τοµές να καλύπτονται µε πυκνό βορδιγάλειο πολτό. Μετά από κλάδεµα, χαλαζόπτωση ή παγετό να γίνεται άµεσα προληπτικός ψεκασµός µε χαλκούχα σκευάσµατα (όπως βορδιγάλειος πολτός, οξυχλωριούχος χαλκός, υδροξείδιο του χαλκού, κτλ).
Όπου διαπιστώνονται σοβαρές προσβολές, ιδιαίτερα στα νεαρά δέντρα, να γίνεται αφαίρεση, αποµάκρυνση και καταστροφή των προσβεβληµένων κλαδιών.

---

   Αναπτύσσονται σε ελαιώνες υγρών περιοχών και σε δέντρα µε πυκνή βλάστηση. Η καπνιά είναι µύκητας που αναπτύσσεται πάνω στα µελιτώδη εκκρίµατα εντόµων, κυρίως του λεκανίου και καλύπτει φύλλα και κλαδιά ενώ οι λειχήνες καλύπτουν κορµούς και βραχίονες (κιτρινοπράσινο χρώµα).Αντιµετωπίζονται µε κατάλληλο κλάδεµα που εξασφαλίζει επαρκή αερισµό και φωτισµό στο εσωτερικό των δέντρων. Η έγκαιρη αντιµετώ̟ιση του λεκανίου περιορίζει την ανάπτυξη της καπνιάς. Ο ψεκασµός µε χαλκούχα σκευάσµατα κατά τη διάρκεια του χειµώνα βοηθά στην προστασία των δέντρων από την καπνιά και στην αποκόλληση των λειχήνων.

---

Η µηχανική κατεργασία του εδάφους δεν πρέπει να ξεπερνά σε βάθος τα 25 εκ. και να αποφεύγεται η χρήση βαρέων µηχανηµάτων. Σε επικλινή εδάφη πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο η καλλιέργεια του εδάφους για να προστατεύονται από την διάβρωση.Στους ελαιώνες συστήνεται να αποφεύγεται η καταστροφή των ζιζανίων πριν από τα τέλη Μαρτίου, ιδιαίτερα στις περιοχές που ενδηµεί η καλόκορη. Η διατήρηση της αυτοφυούς βλάστησης, όπου το έντοµο τρέφεται κατά προτίµηση, καθυστερεί τη µετακίνησή του στα άνθη της ελιάς.