Το Κάλιο στο έδαφος

Το Κ του εδάφους βρίσκεται κατά 99% περίπου υπό μορφή ορυκτού, γενικώς μη ανταλλάξιμο.^[1] H κινητικότητα του στο έδαφος δεν είναι καλή, από το συνολικό κάλιο του έδαφους, ένα πολύ μικρό ποσοστό προσλαμβάνεται, λόγω του ότι θα πρέπει να έχει άμεση επαφή με την ενεργή ρίζα (ριζικά τριχίδια). Το καλίο πρέπει πρώτα να μεταφερθεί στο εδαφικό διάλυμα και από εκεί στην ενεργό ριζόσφαιρα (ριζικά τριχίδια) για να απορροφηθεί. Γι' αυτό το λόγο στις περισσότερες καλλιέργειες, είναι απαραίτητο σχεδόν πάντα στη βασική λίπανση η προσθήκη καλίου.

Η απελευθέρωση του καλίου από την άργιλο

Η δυνατότητα του εδάφους προς απελευθέρωση καλίου σε επαρκή ποσότητα προς το εδαφοδιάλυμα εξαρτάται από τον κορεσμό των εδαφοτεμαχιδίων αργίλου σε κάλιο. Ένα έδαφος με έλλειψη καλίου προσροφά με μεγάλη δύναμη κατιόντα καλίου και δεν μπορεί να αποδώσει στο εδαφοδιάλυμα ικανοποιητικές ποσότητες κατιόντων καλίου, με αποτέλεσμα τα φυτά να εμφανίζουν συμπτώματα τροφοπενίας καλίου. ^[3]

Κλειδί η συγκέντρωση αργίλου στο έδαφος: Η διαφορετική συγκέντρωση των εδαφών σε άργιλο καθορίζει τον βαθμό κορεσμού τους σε κατιόντα καλίου και άρα την ικανότητα απόδοσής των στο εδαφοδιάλυμα. Έτσι, ενώ σε ένα αμμώδες έδαφος τα 15 mg K2O / 100g εδάφους είναι αρκετά για κορεσμό σε κάλιο και άρα δυνατότητα απόδοσης καλίου στο εδαφοδιάλυμα χαρακτηρίζοντας το έδαφος πλούσιο σε κάλιο, σε ένα αργιλώδες έδαφος δεν επαρκούν, χαρακτηρίζοντας το έδαφος φτωχό σε κάλιο.^[3]

 

Τα αμμώδη εδάφη (περίπου 3% άργιλος) σε σχέση τα βαριά αργιλο-πυλώδες εδάφη (πέριπου 25% άργιλος), χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη ποσότητα καλίου στο εδαφοδιάλυμα για να μπορέσουν να το αποδόση στο φυτό.

Σε ίδιες συνθήκες ένα ελαφρύ έδαφος δείχνει καλύτερο – πιο αδύναμη δέσμευση καλίου και άρα υψηλότερη συγκέντρωση καλίου στο εδαφοδιάλυμα σε συντομότερο χρόνο, σε σχέση με ένα βαρύ έδαφος, στο οποίο η δέσμευση καλίου είναι ισχυρότερη και η διάχυση καλίου πιο αργή. ^[3]

---

Η αντίδραση των φυτών στο Κάλιο

Η αντίδραση των φυτών στο Κ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το κλίμα. Υπό συνθήκες δυσμενείς για τη φωτοσύνθεση, όπως η μειωμένη ηλιοφάνεια και χαμηλή θερμοκρασία, τα φυτά έχουν μεγαλύτερη ανάγκη σε Κ. Το Κ εξάλλου ενισχύει την ανθεκτικότητα των φυτών στην ξηρασία ενώ επαρκής υγρασία συντελεί στην παροχή μεγαλύτερης ποσότητας αφομοιώσιμου Κ.

Οι απώλειες σε Κ οφείλονται στους παρακάτω λόγους  :

1. Απομάκρυνση με τα προϊόντα.
2. Έκπλυση: αρδεύσεις ή έντονες βροχοπτώσεις μπορούν να προκαλέσουν έκπλυση του καλίου.^[2]  Σε αμμώδη κυρίως εδάφη η απώλεια αυτή μπορεί να είναι πολύ μεγάλη. Παράδειγμα, η ετήσια απώλεια σε αμμώδες έδαφος  βάθους 109cm υπολογίσθηκε σε 56% του προστιθέμενου αζωτούχου λιπάσματος, 1% του φωσφορικού λιπάσματος και 47% του καλιούχου.
3. Διάβρωση: Η απώλεια αυτή είναι επίσης σημαντική και υπολογίζεται στις Η.Π.Α σε 16kg/στρεμ. Η απώλεια αυτή αντικαθίσταται μερικώς από τα κατώτερα στρώματα του εδάφους.^[1]