Πληροφορίες για την ομάδα δραστικών ουσιών PPO αναστολείς
Χημική Ταξινόμηση
🔹 HRAC Group: E (Protoporphyrinogen Oxidase inhibitors).
🔹 Στόχος: Protoporphyrinogen oxidase (PPO, Protox), βασικό ένζυμο στη βιοσύνθεση χλωροφύλλης και αιμίνης.
Χημικές υποομάδες:
🔹 Διφαινυλαιθέρες (diphenylethers) → acifluorfen, lactofen.
🔹 Ν-φαινυλοφθαλυλαμίδια → flumioxazin.
🔹 Οξαδιαζόλες → oxadiazon.
🔹 Τριαζολόνες → sulfentrazone.
🔹 Πυρρολίδια → saflufenacil.
Τρόπος Δράσης:
🔹 Αναστέλλουν το ένζυμο PPO, με αποτέλεσμα:
🔹 Συσσώρευση προτοπορφυρινογόνου IX.
🔹 Αυτό οξειδώνεται σε πρωτοπορφυρίνη IX (φωτοδυναμικό μόριο).
🔹 Σε παρουσία φωτός → δημιουργεί αντιδραστικές μορφές οξυγόνου (ROS).
🔹 Προκαλεί οξείδωση λιπιδίων, καταστροφή μεμβρανών → ταχεία νέκρωση ιστών.
Ιδιότητες:
🔹 Δρουν κυρίως μεταφυτρωτικά (post-emergence) αλλά και προφυτρωτικά (pre-emergence) σε ορισμένα μόρια.
🔹 Δίνουν ταχεία δράση “καψίματος” (contact herbicides), ιδιαίτερα σε παρουσία ηλιοφάνειας.
🔹 Καλύτερη δράση σε νεαρά ζιζάνια.
🔹 Σχετικά περιορισμένη υπολειμματική δράση στο έδαφος (ανάλογα με το μόριο).
Χρήσεις:
🔹 Στόχοι: κυρίως δικοτυλήδονα ζιζάνια (Amaranthus spp., Chenopodium spp., Abutilon spp.).
🔹 Καλλιέργειες: σόγια, βαμβάκι, σιτηρά, αμπέλι, δενδρώδεις καλλιέργειες, κηπευτικά.
🔹 Χρησιμοποιούνται και για καταστροφή φυτικών υπολειμμάτων πριν από σπορά.
Συμπτώματα στα Ζιζάνια:
🔹 Γρήγορη νέκρωση των φύλλων (μέσα σε ώρες).
🔹 Καψίματα, ερυθρότητα, αποχρωματισμός.
🔹 Θάνατος φυτού μέσα σε 2–3 μέρες.
Περιβαλλοντικά Θέματα & Τοξικότητα:
🔹 Γενικά χαμηλή τοξικότητα σε θηλαστικά και μέλισσες.
🔹 Μπορεί να έχουν μέτρια τοξικότητα σε υδρόβιους οργανισμούς.
🔹 Δεν συσσωρεύονται έντονα στο περιβάλλον.
Ανθεκτικότητα & Διαχείριση:
🔹 Μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν χαμηλού κινδύνου, αλλά έχουν αναφερθεί ανθεκτικά ζιζάνια (π.χ. Amaranthus spp. στις ΗΠΑ).
🔹 Μηχανισμοί:
🔸 Μεταλλάξεις στο γονίδιο PPX2.
🔸 Αυξημένος μεταβολισμός.
🔹 Στρατηγική:
🔸 Συνδυασμός με άλλα MoA (π.χ. ALS, EPSPS, ACCase).
🔸 Εναλλαγή και ολοκληρωμένη ζιζανιοκτονία.