PDS inhibitors

Πληροφορίες και τρόπος λειτουργίας για την ομάδα δραστικών ουσιών PDS inhibitors

Οι PDS inhibitors (Phytoene Desaturase Inhibitors) αποτελούν μια καλά καθορισμένη χημική - βιοχημική ομάδα ζιζανιοκτόνων που στοχεύουν ειδικά τη βιοσύνθεση των καροτενοειδών στα φυτά.
Ανήκουν στην HRAC Ομάδα F1, μαζί με άλλους αναστολείς της καροτενοειδογένεσης (Carotenoid biosynthesis inhibitors - CBIs).

Το Phytoene Desaturase (PDS) είναι ένζυμο-κλειδί στο μονοπάτι σύνθεσης των καροτενοειδών, τα οποία:
🔹 προστατεύουν τη χλωροφύλλη από το φως,
🔹 λειτουργούν ως αντιοξειδωτικά
🔹 είναι απαραίτητα για τη φωτοσύνθεση.
Όταν το ένζυμο PDS μπλοκαριστεί, το φυτό χάνει τα καροτενοειδή ➨ η χλωροφύλλη οξειδώνεται ➨ λεύκανση ιστών ➨ νέκρωση.

Μηχανισμός δράσης των PDS inhibitors:
🔹 μπλοκάρουν το ένζυμο phytoene desaturase
➨ δεν σχηματίζονται καροτενοειδή ➨ φωτοοξείδωση της χλωροφύλλης ➨ λεύκανση φύλλων & νέων βλαστών ➨ νέκρωση των φυτικών ιστών
🔹 Η λεύκανση είναι διαγνωστικό σύμπτωμα (λευκά, χλωρωτικά νέα φύλλα).
🔹 Δρουν κυρίως ως προφυτρωτικά ή πρώιμα μεταφυτρωτικά.

Κύριες δραστικές ουσίες PDS Inhibitors:

Η ομάδα περιλαμβάνει αρκετές χημικές υποομάδες. Οι σημαντικότερες
🔹 Πυριδινικότενες (Pyridinones)
      🔸 Clomazone (η πιο γνωστή, ισχυρή λευκαντική δράση)

-Οξαδιξίμες (Oxadiazoles)
      🔸 Oxadiazon

🔹 Πυριδαζινόνες (Pyridazinones)
      🔸 Norflurazon
      🔸 Fluridone
      🔸 Fluormeturon (μερική PDS δράση)

🔹 Ιζοξαζολινόνες (Isoxazolinones)
      🔸 Beflubutamid

Σε τι ζιζάνια είναι αποτελεσματικά:

Clomazone:
- αγρωστώδη & πλατύφυλλα σε πρώιμα στάδια
- ρύζι, πατάτα, σόγια

Norflurazon / Fluridone:
- ευρύ φάσμα, ισχυρή δράση σε αγρωστώδη
- συχνή χρήση σε βαμβάκι, οπωρώνες

Oxadiazon:
- πλατύφυλλα + αγρωστώδη
- χρήση σε χλοοτάπητες και ορυζώνες

Συμπτώματα δράσης (διάγνωση):
🔹 λεύκανση νεαρών φύλλων
🔹 χλωρωτικές κηλίδες ➨ πλήρης αποχρωματισμός
🔹 νέκρωση κορυφής & νέων βλαστών
🔹 το ριζικό σύστημα παραμένει συχνά λειτουργικό στα πρώτα στάδια

Ανθεκτικότητα:
🔹 Υπάρχουν τεκμηριωμένες περιπτώσεις ανθεκτικότητας σε:
      🔸 Clomazone (ιδίως Echinochloa spp.)
      🔸 Norflurazon (Amaranthus spp.)

Μηχανισμοί ανθεκτικότητας:
🔹 μεταλλάξεις στο PDS γονίδιο
🔹 αυξημένος μεταβολισμός
🔹 μειωμένη πρόσληψη

Πλεονεκτήματα:
🔹 Πολύ ξεκάθαρα συμπτώματα (εύκολη διάγνωση)
🔹 Χαμηλές απαιτήσεις δόσης
🔹 Υψηλή εκλεκτικότητα σε πολλές καλλιέργειες
🔹 Καλή σταθερότητα
🔹 Παρατεταμένη διάρκεια ως προφυτρωτικά

Μειονεκτήματα:
🔹 Λεύκανση και φυτοτοξικότητα σε ευαίσθητες ποικιλίες
🔹 Μεγάλος κίνδυνος ανθεκτικότητας
🔹 Δεν δρουν σε αναπτυγμένα ζιζάνια
🔹 Υψηλή σταθερότητα στο έδαφος σε ορισμένες ουσίες (π.χ. norflurazon)