Η Spilocaea oleagina είναι ευρύτατα διαδεδομένη στην περιοχή της Μεσογείου, και στις κύριες ελαιοπαραγωγές περιοχές όλου του κόσμου. Η ζημιά που προκαλεί είναι η νέκρωση μικρών κλαδιών, η αποφύλλωση και η μείωση της κάλυψης από φύλλα.
Καλλιεργητικά μέτρα
α) Αποφυγή εγκατάστασης ελαιώνων σε υγρές και πεδινές περιοχές σε αγρούς που νεροκρατούν.
β) Κλάδεμα με στόχο τον καλύτερο αερισμό και φωτισμό του εσωτερικού της κόμης
γ) Επιλογή ανθεκτικών/ανεκτικών ποικιλιών ή κλώνων, εφό-σον είναι εμπορικά αποδεκτές, όπου είναι εφικτό (ανάλογα με το κλίμα, την παράδοση κ.ά στοιχεία της περιοχής).
Χημική αντιμετώπιση:
Η ασθένεια του κυκλοκονίου αντιμετωπίζεται με προληπτικούς ψεκασμούς. Συνήθως, γίνονται δύο:
Α) Ο πρώτος την άνοιξη μετά την έναρξη της βλαστικής περι-όδού και όταν το μήκος της νέας βλάστησης είναι 2 με 5εκ.
Β) Ο δεύτερος το φθινόπωρο πριν την έναρξη των βροχών.
Σε περίπτωση που η πίεση από την ασθένεια είναι μεγάλη και οι προσβολές συνεχίζονται παρά τους προληπτικούς ψεκασμούς , θα χρειαστεί οι επεμβάσεις να συνεχιστούν. (Μερικές φορές με συχνό-τητα 15-20 ημέρων η μια μετά την άλλη.) Σε υγρές περιοχές, σε νεαρά δενδρύλλια, σε πυκνές φυτεύσεις και σε ελαιώνες όπου ενδημεί η ασθένεια του κυκλοκονίου, η αύξηση της συχνότη-τας των επεμβάσεων κρίνεται απαραίτητη.