Επιδημιολογία: Η δράση των μυκήτων υποβοηθείται από τις οργανικές ύλες, την υψηλή υγρασία, και τα χαμηλά, ξυλώδη φυτά. Αυτοί οι μύκητες είναι πιο δραστήριοι σε χαμηλή θερμοκρασία.
Συμπτώματα: Τα σημαντικότερα συμπτώματα είναι η κατάρρευση των φυντανιών ή η αναστολή της ανάπτυξής τους. Το παθογόνο προσβάλλει τα φυτά σε όλα τα στάδια ανάπτυξης τους, προκαλώντας τήξεις νεαρών φυταρίων, καστανέρυθρα έλκη στην περιοχή του λαιμού, σηψιρριζίες και σήψεις στα φύλλα και στους καρπούς. Στα έλκη στην περιοχή του λαιμού σχηματίζεται καστανό μυκήλιο. Οι προσβεβλημένες ρίζες τελικά νεκρώνονται και το ίδιο και τα φύλλα νεκρώνονται μετά από τη προσβολή τους από το παθογόνο. Οι καρποί που ακουμπούν στο χώμα ή βρίσκονται πολύ κοντά στο έδαφος, εμφανίζουν καστανές και με ομόκεντρους κύκλους κηλίδες. Ακολούθως γίνονται μαλακές και βυθίζονται.
Αντιμετώπιση στην καλλιέργεια:
α) Χρήση καλά αεριζόμενου φυτωρίου για την παρεμπόδιση της υψηλής υγρασίας και την ενίσχυση της σκλήρυνσης των φυτών.
β) Χρήση ρωμαλέων και υγιών φυτών με ισορροπημένη ανάπτυξη μεταξύ υπέργειας και υπόγειας ζώνης.