Φουζαριο - ΠΕΠΟΝΙΑ ΥΠΑΙΘΡΟΥ

Αδροφουζαρίωση (Fusarium oxysporum fsp melonis): Προκαλεί τήξη (λιώσιμο) σπορόφυτων και αδροφουζαρίωση στη πεπονιά με δύο μορφές: 
α) με τη μορφή αργού προοδευτικού κιτρινίσματος μονόπλευρα στα φύλλα του φυτού (ημιπληγία) και επιμήκεις νεκρωτικές ραβδώσεις με κόμμι στο βλαστό πάνω στις οποίες σχηματίζονται τα σπόρια του μύκητα (ρόδινα). 
β) με απότομο μαρασμό χωρίς κιτρίνισμα των φύλλων αλλά με καστανό χρωματισμό στο εσωτερικό του βλαστού. Εκδηλώνεται νωρίς στη καλλιεργητική περίοδο σε ψυχρά εδάφη. Ιδανική θερμοκρασία 18 - 22°C.

Σήψη των ριζών και του στελέχους (Fusarium oxysporum sp radicis - cucumerinum): 
α) Στα νεαρά φυτά (ηλικία 1 μηνός): εμφανίζεται αργά το φθινόπωρο Στην περιοχή του λαιμού, συνήθως στη μια πλευρά του βλαστού παρουσιάζεται ανοικτοπράσινη-καστανή σήψη. Η προσβεβλημένη περιοχή συνήθως καλύπτεται από την λευκοπορτοκαλί εξάνθηση (σπόρια) του μύκητα. Στο εσωτερικό του βλαστού, στη βάση του λαιμού και στις ρίζες παρατηρείται καστανός χρωματισμός. Τα φυτά παρουσιάζουν καθυστερημένη ανάπτυξη, μάρανση, ξήρανση. 
β) Σε ανεπτυγμένα φυτά: εκδηλώνεται σταδιακός μαρασμός, μεσονεύριες χλωρώσεις, κιτρίνισμα και ξηράνσεις των κατώτερων φύλλων. Στο λαιμό, σε αρκετό ύψος από το έδαφος (20 - 40 εκατ) εμφανίζονται επιμήκεις μονόπλευρες σχισμές (έλκη), οι οποίες συνήθως καλύπτονται από λευκοπορτοκαλί εξάνθηση (σπόρια). Στο εσωτερικό του βλαστού καστανός χρωματισμός που μπορεί να φτάσει έως και 2 μέτρα στο ύψος. Το ριζικό σύστημα παρουσιάζει εκτεταμένη σήψη. Τα φυτά τελικά ξηραίνονται. Ευνοείται από μέτριες - χαμηλές θερμοκρασίες (17 °C)

Μεταφορά-Διατήρηση: Με το σπόρο και παραμένει στο έδαφος και στα υπολείμματα της καλλιέργειας.