Στα νεαρά φυτά παρατηρείται συνήθως στη μια πλευρά του βλαστού, που καλύπτεται από λευκοπορτοκαλί εξάνθηση του παθογόνου. Στα αναπτυγμένα φυτά παρουσιάζεται χλώρωση και αργότερα νεκρώσεις στα κατώτερα φύλλα, κιτρίνισμα των φύλλων και μάρανση. Συχνά παρατηρείται μονόπλευρο σχίσιμο στο κάτω μέρος του στελέχους. Εσωτερικά έχουμε καστανό μεταχρωματισμό των αγγείων του ξύλου στο λαιμό και στις ρίζες και στο τέλος στο στέλεχος παραμένουν μόνο τα αγγεία σαν νήματα. Η ρίζα παρουσιάζει σήψη και τα φυτά ξηραίνονται.
ΑΔΡΟΦΟΥΖΑΡΙΩΣΗ (Fusarium oxysporum f. sp. cucumerinum)
Ο μύκητας προκαλεί προφυτρωτικές και μεταφυτρωτικές τήξεις και αδρομύκωση στην αγγουριά. Στα νεαρά φυτά παρατηρείται απότομος μαρασμός, χωρίς προηγούμενο κιτρίνισμα των φύλλων. Στα αναπτυγμένα φυτά σημειώνεται κιτρίνισμα, μάρανση, που είναι εντονότερη τις πιο θερμές ώρες της ημέρας, και τέλος ξήρανση. Στα αγγεία του ξύλου εμφανίζεται καστανός μεταχρωματισμός, που διακρίνεται σε εγκάρσια ή σε κατά μήκος τομή του στελέχους ιδιαίτερα στο σημείο των κόμβων.
Καλλιεργητικά & Φυσικά μέτρα: α) Καταστροφή των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας, χρήση υγιούς σπόρου, απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτών. β) Αμειψισπορά. γ) Εμβολιασμός της επιθυμητής ποικιλίας σε ανθεκτικά υποκείμενα. δ) Ηλιοαπολύμανση ε) Σωστή απόσταση μεταξύ φυτών στ) Ισορροπημένη λίπανση, Χρήση νιτρικών αζωτούχων λιπασμάτων, η υπερβολική αζωτούχως λίπανση ευνοεί την ασθένεια, όπως και η χρήση μεγάλης ποσότητας αμμωνιακών λιπασμάτων. ζ) Διατήρηση του pH του εδάφους στο 6,5-7,0