
Προσβάλλει όλα τα υπέργεια μέρη του φυτού , κυρίως όμως τα στελέχη.. Η μόλυνση εμφανίζεται σαν υδατώδης μεταχρωματισμός των ιστών, που αργότερα γίνεται ανοιχτό γκρί με μαλακή σήψη και έλκος .Αποτέλεσμα είναι η μάρανση και νέκρωση των φυτών πάνω από το σημείο προσβολής. Σύντομα στην προσβεβλημένη επιφάνεια εμφανίζεται πυκνό λευκό μυκήλιο και αργότερα τα σκληρώτια (μαύρα συσσωματώματα σε μέγεθος φακής). Πολλές φορές τα σκληρώτια εμφανίζονται και στο εσωτερικό μέρος του στελέχους. Στους καρπούς εμφανίζονται μεγάλες υδαρείς κηλίδες, που σύντομα εμφανίζουν σήψη. Επίσης, καλύπτονται με λευκή εξάνθηση και εμφανίζονται τα σκληρώτια.
Καλλιεργητικά μέτρα: α) Βαθιά άροση του εδάφους. (Τα σκληρώτια μεταφέρονται βαθιά στο έδαφος και καταστρέφονται.) β) Απομάκρυνση των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας. (Απομακρύνονται οι εστίες μόλυνσης.) γ) Περιορισμός της υγρασίας (καλός αερισμός-αραιή φύτευση-ψεκασμοί των φυτών τις πρωινές ώρες-κανονικά κλαδέματα). δ) Αποφυγή δημιουργίας πληγών στα φυτά ε) Απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτικών τμημάτων ή και ολόκληρων των φυτών στ) Παρουσία μεγάλης ποσότητας οργανικής ουσίας, κοπριάς, τύρφης και στα επιφανειακά στρώματα (Το παραγόμενο CO2 εμποδίζει τη βλάστηση των σκληρωτίων)
Χημική καταπολέμηση: α) Απολύμανση εδάφους. β) Χρήση μυκητοκτόνων. (Ψεκασμός με τη εμφάνιση των συμπτωμάτων).