Βερτισιλλίωση (Αδρομυκώσεις) - ΑΓΓΟΥΡΙ
Η ασθένεια προκαλείται από τον μύκητα Verticillium dahliae, ασκομύκητα της οικογένειας Plectosphaerellaceae (Ascomycota).
🔹 Είναι μύκητας εδάφους, που εγκαθίσταται μέσω του ριζικού συστήματος και αποικίζει το αγγειακό σύστημα του ξύλου, προκαλώντας αδρομύκωση (φραγή των αγγείων).
🔹 Έχει πολύ ευρύ φάσμα ξενιστών (άνω των 200 ειδών), συμπεριλαμβανομένων κολοκυνθοειδών, σολανωδών, ελιάς, βαμβακιού και άλλων φυτών.
Συμπτώματα:
🔹 Τα συμπτώματα εκδηλώνονται κυρίως σε αναπτυγμένα φυτά μετά την καρπόδεση, όταν το φυτό έχει αυξημένες απαιτήσεις σε νερό και θρεπτικά.
🔹 Το παθογόνο εισέρχεται από τις ρίζες και εξαπλώνεται μέσω των αγγείων του ξύλου σε όλο το μήκος του στελέχους.
Στα φύλλα:
🔹 Στα κατώτερα φύλλα εμφανίζεται χλώρωση μεταξύ των νεύρων, που εξελίσσεται σε νέκρωση των μεσοφύλλιων ιστών.
🔹 Προοδευτικά, τα συμπτώματα ανεβαίνουν προς τα νεότερα φύλλα.
🔹 Οι νεκρωμένες περιοχές αποκτούν καστανό χρώμα, και τα φύλλα τελικά ξηραίνονται και πέφτουν.
Στο φυτό:
🔹 Τα φυτά μαραίνονται μερικώς ή ολικά, αρχικά κατά τις θερμές ώρες της ημέρας, ενώ αργότερα παραμένουν μόνιμα μαραμένα.
🔹 Εμφανίζονται καχεκτικά, με μικρότερους καρπούς και χαμηλή παραγωγικότητα.
🔹 Σε εγκάρσια ή επιμήκη τομή του στελέχους ή της ρίζας παρατηρείται έντονος καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων.
🔹 Ο μεταχρωματισμός είναι πιο έντονος στους κόμβους του φυτού.
Εξέλιξη:
🔹 Η πορεία της ασθένειας είναι συνήθως βραδεία, αλλά επιταχύνεται όταν το φυτό φέρει βαρύ φορτίο καρπών ή εκτίθεται σε υψηλές θερμοκρασίες και στρες.
Συνθήκες ανάπτυξης και επιδημιολογία:
🔹 Θερμοκρασία εδάφους: 20-25°C (όχι >30°C)
🔹 Υγρασία: Μέτρια έως υψηλή, όχι κορεσμένη
🔹 pH εδάφους: Ελαφρώς ουδέτερο έως αλκαλικό (6,5-7,5)
🔹 Εδάφη: Αμμώδη έως πηλώδη, καλής στράγγισης
🔹 Παράγοντες μόλυνσης: Τραυματισμοί ριζών, εργαλεία, νερό άρδευσης, σπόρος
🔹 Διάρκεια επιβίωσης μικροσκληρωτίων: έως 15 έτη
Είναι ασθένια εδάφους, δεν μεταδίδεται με τον αέρα, αλλά μέσω εδάφους, εργαλείων, παπουτσιών, φυταρίων ή νερού.
Η εξάπλωση εντός του θερμοκηπίου είναι βραδεία, αλλά μόνιμη όταν εγκατασταθεί.
Καλλιεργητικά & Φυσικά μέτρα:
🔹 Αποφυγή καλλιέργειας σε εδάφη με πρόσφατο ιστορικό βερτισιλλίωσης.
🔹 Απομάκρυνση υπολειμμάτων και ζιζανίων, που λειτουργούν ως δεξαμενές μόλυνσης.
🔹 Εκρίζωση και καταστροφή των προσβεβλημένων φυτών.
🔹 Ηλιοαπολύμανση εδάφους (solarization) για 4-6 εβδομάδες το καλοκαίρι - μειώνει δραστικά τον πληθυσμό μικροσκληρωτίων.
🔹 Απολύμανση εργαλείων και υποδημάτων (διάλυμα χλωρίνης ή οινοπνεύματος).
🔹 Αμειψισπορά με μη ξενιστές (π.χ. σιτηρά, καλαμπόκι, ψυχανθή).
🔹 Εμπλουτισμός εδάφους με οργανική ουσία και ανταγωνιστικούς μικροοργανισμούς (Trichoderma harzianum, T. asperellum).
Χημική ή βιολογική αντιμετώπιση:
🔹 Δεν υπάρχουν θεραπευτικά μυκητοκτόνα.
🔹 Η χημική καταπολέμηση είναι αποτελεσματική μόνο προληπτικά ή απολυμαντικά στο έδαφος.
Εφαρμόζονται:
🔹 Ηλιοαπολύμανση (με κάλυψη εδάφους με διαφανές πλαστικό).
🔹 Απολυμαντικά εδάφους (π.χ. βιο-φουμακτίνες, εκχυλίσματα Brassica spp., βιολογικοί παράγοντες).
🔹 Βιολογικά σκευάσματα με Trichoderma spp. ή Bacillus subtilis.
🔹 Είναι μύκητας εδάφους, που εγκαθίσταται μέσω του ριζικού συστήματος και αποικίζει το αγγειακό σύστημα του ξύλου, προκαλώντας αδρομύκωση (φραγή των αγγείων).
🔹 Έχει πολύ ευρύ φάσμα ξενιστών (άνω των 200 ειδών), συμπεριλαμβανομένων κολοκυνθοειδών, σολανωδών, ελιάς, βαμβακιού και άλλων φυτών.
Συμπτώματα:
🔹 Τα συμπτώματα εκδηλώνονται κυρίως σε αναπτυγμένα φυτά μετά την καρπόδεση, όταν το φυτό έχει αυξημένες απαιτήσεις σε νερό και θρεπτικά.
🔹 Το παθογόνο εισέρχεται από τις ρίζες και εξαπλώνεται μέσω των αγγείων του ξύλου σε όλο το μήκος του στελέχους.
Στα φύλλα:
🔹 Στα κατώτερα φύλλα εμφανίζεται χλώρωση μεταξύ των νεύρων, που εξελίσσεται σε νέκρωση των μεσοφύλλιων ιστών.
🔹 Προοδευτικά, τα συμπτώματα ανεβαίνουν προς τα νεότερα φύλλα.
🔹 Οι νεκρωμένες περιοχές αποκτούν καστανό χρώμα, και τα φύλλα τελικά ξηραίνονται και πέφτουν.
Στο φυτό:
🔹 Τα φυτά μαραίνονται μερικώς ή ολικά, αρχικά κατά τις θερμές ώρες της ημέρας, ενώ αργότερα παραμένουν μόνιμα μαραμένα.
🔹 Εμφανίζονται καχεκτικά, με μικρότερους καρπούς και χαμηλή παραγωγικότητα.
🔹 Σε εγκάρσια ή επιμήκη τομή του στελέχους ή της ρίζας παρατηρείται έντονος καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων.
🔹 Ο μεταχρωματισμός είναι πιο έντονος στους κόμβους του φυτού.
Εξέλιξη:
🔹 Η πορεία της ασθένειας είναι συνήθως βραδεία, αλλά επιταχύνεται όταν το φυτό φέρει βαρύ φορτίο καρπών ή εκτίθεται σε υψηλές θερμοκρασίες και στρες.
Συνθήκες ανάπτυξης και επιδημιολογία:
🔹 Θερμοκρασία εδάφους: 20-25°C (όχι >30°C)
🔹 Υγρασία: Μέτρια έως υψηλή, όχι κορεσμένη
🔹 pH εδάφους: Ελαφρώς ουδέτερο έως αλκαλικό (6,5-7,5)
🔹 Εδάφη: Αμμώδη έως πηλώδη, καλής στράγγισης
🔹 Παράγοντες μόλυνσης: Τραυματισμοί ριζών, εργαλεία, νερό άρδευσης, σπόρος
🔹 Διάρκεια επιβίωσης μικροσκληρωτίων: έως 15 έτη
Είναι ασθένια εδάφους, δεν μεταδίδεται με τον αέρα, αλλά μέσω εδάφους, εργαλείων, παπουτσιών, φυταρίων ή νερού.
Η εξάπλωση εντός του θερμοκηπίου είναι βραδεία, αλλά μόνιμη όταν εγκατασταθεί.
Καλλιεργητικά & Φυσικά μέτρα:
🔹 Αποφυγή καλλιέργειας σε εδάφη με πρόσφατο ιστορικό βερτισιλλίωσης.
🔹 Απομάκρυνση υπολειμμάτων και ζιζανίων, που λειτουργούν ως δεξαμενές μόλυνσης.
🔹 Εκρίζωση και καταστροφή των προσβεβλημένων φυτών.
🔹 Ηλιοαπολύμανση εδάφους (solarization) για 4-6 εβδομάδες το καλοκαίρι - μειώνει δραστικά τον πληθυσμό μικροσκληρωτίων.
🔹 Απολύμανση εργαλείων και υποδημάτων (διάλυμα χλωρίνης ή οινοπνεύματος).
🔹 Αμειψισπορά με μη ξενιστές (π.χ. σιτηρά, καλαμπόκι, ψυχανθή).
🔹 Εμπλουτισμός εδάφους με οργανική ουσία και ανταγωνιστικούς μικροοργανισμούς (Trichoderma harzianum, T. asperellum).
Χημική ή βιολογική αντιμετώπιση:
🔹 Δεν υπάρχουν θεραπευτικά μυκητοκτόνα.
🔹 Η χημική καταπολέμηση είναι αποτελεσματική μόνο προληπτικά ή απολυμαντικά στο έδαφος.
Εφαρμόζονται:
🔹 Ηλιοαπολύμανση (με κάλυψη εδάφους με διαφανές πλαστικό).
🔹 Απολυμαντικά εδάφους (π.χ. βιο-φουμακτίνες, εκχυλίσματα Brassica spp., βιολογικοί παράγοντες).
🔹 Βιολογικά σκευάσματα με Trichoderma spp. ή Bacillus subtilis.
