Βερτισιλλίωση (Αδρομυκώσεις) - ΠΕΠΟΝΙΑ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
Συμπτώματα: Τα προσβεβλημένα φυτά μαραίνονται, ηλικιωμένα φύλλα κιτρινίζουν, μαραίνονται και ξεραίνονται. Τα αγγεία, ιδιαίτερα στα σημεία των κόμβων, είναι καστανά, είναι επίσης δυνατή η μονόπλευρη μάρανση του ελάσματος συνοδευόμενη από πολύ ελαφρά χλώρωση. Η ξήρανση του ελάσματος ανάμεσα στα νεύρα τα αφήνει να διατηρούν για πολύ καιρό το φυσικό τους χρώμα. Εκτός των καλλιεργούμενων φυτών ο μύκητας προσβάλει πολλά ζιζάνια πάνω στα οποία πολλαπλασιάζονται. Ακόμα και αν δεν υπάρχουν ξενιστές, διατηρούνται στο έδαφος για πολλά χρόνια, με ανθεκτικούς σχηματισμούς, με τη μορφή σκλήρωτιων. Η συχνή άρδευση ή το νερό της βροχής εξαιτίας της μείωσης της θερμοκρασίας του εδάφους κατά τη διάρκεια της θερμής περιόδου ευνοούν την ασθένεια. Άριστη θερμοκρασία ανάπτυξης του μύκητα στο έδαφος είναι 23-25oC και η δυνατότητα παραμονής των σπορίων στο έδαφος είναι 12-14 χρόνια.
Αντιμετώπιση: α) Χρήση ανθεκτικών ποικιλιών. β) Απομάκρυνση και καταστροφή των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας. γ) Αποφυγή μεταφοράς μολύσματος. δ) Κανονική αζωτούχος, καλιούχος και ασβεστούχος λίπανση. ε) Αποφυγή συχνής άρδευσης με κρύο νερό τη ζεστή περίοδο. στ) Παράχωμα των ριζών με επιφανειακό έδαφος. ζ) Φυτά που σκιάζονται πρέπει να ποτίζονται λιγότερο. η) Αποφυγή βαθύ οργώματος, όταν δεν γίνεται απολύμανση του εδάφους. θ) Απολύμανση του εδάφους. ι) Χρήση εγκεκριμένων σκευασμάτων.
