Συμπτώματα: Τα Εξωτερικά φύλλα αποκτούν ενδονεύριες και περιφερειακές μαυρώσεις και τελικά νέκρωση. Τα Εσωτερικά φύλλα τείνουν να παραμένουν πράσινα και σε σπαργή μέχρι να νεκρωθεί το φυτό. Τα φύλλα μαραίνονται, τα περιθώρια καθώς και περιοχές μεταξύ των νεύρων στεγνώνουν. Η προσβληθείσα επιφάνεια γίνεται σκούρα καφέ. Το φυτό σχηματίζει λίγα ή καθόλου φύλλα.
Τα αρχικά συμπτώματα φαίνονται ταχύτατα την Άνοιξη και σε περιόδους περιβαλλοντικού stress όπως ξαφνική άνοδο της θερμοκρασίας, υψηλή ένταση φωτός, ξηρασία κ.ά. Περισσότερο δριμεία είναι η επίδραση της ασθένειας σε φυτά που βρίσκονται σε καρποφορία. Το μόλυσμα διασπείρεται από φυτό σε φυτό με τις καλλιεργητικές εργασίες, από αγρό σε αγρό με το νερό η τον άνεμο και διευκολύνεται από τη γειτνίαση με καλλιέργειες ευαίσθητων στην ασθένεια φυτών (όπος η πατάτα, τομάτα, πιπερια, μελιτζάνα) ή ζιζανίων.
Αντιμετώπιση:
α) Ισορροπημένη λίπανση και αποφυγή εφαρμογής αυξημένων ποσοτήτων αζώτου και φωσφόρου.
β) Χρησιμοποίηση ανθεκτικών ποικιλιών και υβριδίων.
γ) Ηλιοαπολύμανση,
δ) Απομάκρυνση και καταστροφή υπολειμμάτων με φωτιά
ε) Χρησιμοποίηση μη αλατούχου νερού άρδευσης (μειώνει η καταστρέφει την ανθεκτικότητα ποικιλιών και υβριδίων).