Μεταφορά - διατήρηση: Με το σπόρο, το έδαφος, τις καλλιεργητικές εργασίες, το νερό και με έντομα φορείς.
Βακτηριακή νέκρωση του φλοιού των καρπών (Erwinia sp.): Παρατηρείται καστανή φελλώδης νέκρωση που καταλαμβάνει ολόκληρο το εσωτερικό της φλούδας του καρπού και σπάνια επεκτείνεται και στην σάρκα του καρπού. Δεν εμφανίζονται συμπτώματα
Βακτηριακή κηλίδωση των καρπών της καρπουζιάς (Acidovorax avenae): Δημιουργεί ζημιές στους καρπούς και στα νεαρά φυτάρια. Παρατηρούνται καστανές κηλίδες στα φύλλα και ελαιοπράσινες στην πάνω επιφάνεια του καρπού της καρπουζιάς που γίνονται νεκρωτικές. Στη συνέχεια ο φλοιός μπορεί να σκάσει και να έχουμε κολλώδη κεχριμπαρένια έκκριση. Εάν κηλίδα προχωρήσει στη σάρκα, έχουμε την μόλυνση των σπόρων. Δευτερογενή παθογόνα επιταχύνουν το σάπισμα των καρπών. Ευνοείται από υγρό και θερμό καιρό.
Μεταφορά - διατήρηση: Μεταφέρεται με το σπόρο, τις καλλιεργητικές εργασίες και το νερό. Διατηρείται στα υπολείμματα της καλλιέργειας.
Καλλιεργητικά μέτρα:
α) Χρήση υγιούς σπόρου ή φυταρίων.
β) Απολύμανση καλλιεργητικών εργαλείων, απομάκρυνση και καταστροφή της προηγούμενης καλλιέργειας, χρήση υγιούς σπόρου.
γ) Αμειψισπορά.
δ) Περιορισμός της υγρασίας (αραιή φύτευση, κανονικά ποτίσματα, κτλ).
ε) Ανθεκτικές ποικιλίες.
στ) Ηλιαπολύμανση.