Βακτηριακή κηλίδωση (Pseudomonas viridiflava): Στα κατώτερα φύλλα εμφανίζονται νεκρωτικές μικρές κηλίδες οι οποίες προοδευτικά αυξάνονται, γίνονται καστανές και οδηγούν σε νέκρωση του ελάσματος.
Γωνιώδης κηλίδωση (Pseudomonas syringae pv. lachrymans): Στα φύλλα εμφανίζονται αρχικά σκούρες πράσινες κηλίδες που αργότερα γίνονται χλωρωτικές και εξελίσσονται σε μεγάλες γωνιώδεις περιοχές. Στην κάτω επιφάνεια των φύλλων όταν υπάρχει υψηλή υγρασία εμφανίζονται προς λευκού χρωματισμού. Στους καρπούς εμφανίζονται μικρές επιφανειακές κυκλικές κηλίδες που αργότερα όταν ο ιστός νεκρώνεται και σχίζονται επιτρέποντας την είσοδο σε μύκητες και βακτήρια με αποτέλεσμα τη σήψη των καρπών. Η προσβολή νεαρών καρπών μπορεί να προκαλέσει έντονη καρπόπτωση.
Αντιμετώπιση: α) Καταπολέμηση ζιζανίων μέσα ή κοντά στην καλλιέργεια. β) Αποφυγή ζημιών στα φυτά όταν αυτά είναι υγρά και απολύμανση των καλλιεργητικών εργαλείων. γ) Να μη φυτεύονται κολοκυνθοειδή κοντά σε ζιζάνια ή χαμόκλαδα όπου τα σκαθάρια μπορεί να διαχειμάζουν. δ) Χημική αντιμετώπιση των σκαθαριών (για το Erwinia tracheiphila) ε) Περιορισμός της υγρασίας. στ) Ηλιαπολύμανση. ζ) Αμειψισπορά η) Καταστροφή υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας. θ) Χημική καταπολέμηση
Βακτηριακή σήψη στελέχους (Erwinia chrysanthemi subsp. Carotovora): Αρχικά παρατηρείται σήψη στο στέλεχος, κιτρίνισμα και μάρανση των φύλλων, καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων του ξύλου σε μικρή απόσταση από το σημείο προσβολής. Στην περιοχή της αρχικής μόλυνσης παρατηρείται έλκος από το οποίο εκρέει πυκνόρευστο δύσοσμο υγρό.
Βακτηριακή κηλίδωση των καρπών (Acidovorax avenae): Παρατηρούνται υδαρείς κοιλότητες στην επιφάνεια των καρπών της πεπονιάς που μπορεί να εισχωρήσουν στη σάρκα και να φτάσουν μέχρι τους σπόρους. Τα συμπτώματα μοιάζουν με αυτά της ανθράκωσης.