Φουζίκοκο (έλκος) - ΒΕΡΙΚΟΚΙΑ
To Έλκος κλάδων στη βερικοκιά με παθογόνο το Fusicoccum spp. (συνδέεται και με το σύμπλεγμα Botryosphaeria). Οι μολύνσεις απο Fusicoccum spp. μπορούν να συμβούν καθ’ όλη τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, ιδίως μετά από βροχές ή υψηλή υγρασία.
Συμπτώματα:
🔹 Η ασθένεια εκδηλώνεται κυρίως με έλκη στα κλάδιά και τους βραχίονες, τα οποία συχνά ξεκινούν από πληγές ή από οφθαλμούς που νεκρώνονται. Τα έλκη είναι επιμήκη, βυθισμένα, με καστανό έως σκούρο καφέ χρώμα.
🔹 Συχνά παρατηρείται
🔸 Έκκριση κόμμεος στις περιφερειακές ζώνες του έλκους.
🔸 Νέκρωση οφθαλμών και ξήρανση τμημάτων των κλάδων πάνω από το σημείο προσβολής.
🔸 Σε προχωρημένη προσβολή, οι κλάδοι ξηραίνονται προοδευτικά, οδηγώντας σε μείωση της ζωτικότητας του δέντρου.
🔹 Στην επιφάνεια των προσβεβλημένων ιστών σχηματίζονται τα πυκνίδια του μύκητα, τα οποία φαίνονται ως μικρά μαύρα στίγματα στο νεκρωμένο ξύλο. Εκεί παράγονται οι πυκνιδιοσπόροι που αποτελούν το βασικό μολύσμα.
Επιδημιολογία:
🔹 Ο μύκητας διαχειμάζει μέσα στα έλκη σε μορφή μυκηλίου και πυκνιδίων.
🔹 Οι μολύνσεις μπορούν να συμβούν καθ’ όλη τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, ιδίως μετά από βροχές ή υψηλή υγρασία.
🔹 Πληγές από χαλάζι, κλάδεμα, παγετό ή έντομα αυξάνουν σημαντικά την πιθανότητα μόλυνσης.
🔹 Θερμοκρασίες 15-28°C είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για τη βλάστηση των σπορίων και την παθογένεση.
Αντιμετώπιση με Καλλιεργητικά μέτρα:
🔹 Αφαίρεση των προσβεβλημένων κλάδων 30-40 cm κάτω από το όριο του έλκους και άμεση καύση τους.
🔹 Κλάδεμα μόνο με ξηρό καιρό, αποφυγή τραυματισμών και απολύμανση εργαλείων.
🔹 Ενίσχυση του αερισμού της κόμης με κατάλληλο κλάδεμα.
🔹 Αποφυγή υπερβολικής αζωτούχου λίπανσης που αυξάνει την τρυφερότητα των ιστών.
Χημική αντιμετώπιση:
🔹 Ψεκασμοί κατά την περίοδο ληθάργου (μετά την πτώση των φύλλων και πριν τη διόγκωση των οφθαλμών), επειδή ο μύκητας διαχειμάζει στο ξύλο και αυτή είναι η πιο αποτελεσματική χρονική στιγμή.
🔹 Χρήση εγκεκριμένων μυκητοκτόνων, κυρίως χαλκούχων ή άλλων δραστικών κατά των Botryosphaeriaceae.
Συμπτώματα:
🔹 Η ασθένεια εκδηλώνεται κυρίως με έλκη στα κλάδιά και τους βραχίονες, τα οποία συχνά ξεκινούν από πληγές ή από οφθαλμούς που νεκρώνονται. Τα έλκη είναι επιμήκη, βυθισμένα, με καστανό έως σκούρο καφέ χρώμα.
🔹 Συχνά παρατηρείται
🔸 Έκκριση κόμμεος στις περιφερειακές ζώνες του έλκους.
🔸 Νέκρωση οφθαλμών και ξήρανση τμημάτων των κλάδων πάνω από το σημείο προσβολής.
🔸 Σε προχωρημένη προσβολή, οι κλάδοι ξηραίνονται προοδευτικά, οδηγώντας σε μείωση της ζωτικότητας του δέντρου.
🔹 Στην επιφάνεια των προσβεβλημένων ιστών σχηματίζονται τα πυκνίδια του μύκητα, τα οποία φαίνονται ως μικρά μαύρα στίγματα στο νεκρωμένο ξύλο. Εκεί παράγονται οι πυκνιδιοσπόροι που αποτελούν το βασικό μολύσμα.
Επιδημιολογία:
🔹 Ο μύκητας διαχειμάζει μέσα στα έλκη σε μορφή μυκηλίου και πυκνιδίων.
🔹 Οι μολύνσεις μπορούν να συμβούν καθ’ όλη τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, ιδίως μετά από βροχές ή υψηλή υγρασία.
🔹 Πληγές από χαλάζι, κλάδεμα, παγετό ή έντομα αυξάνουν σημαντικά την πιθανότητα μόλυνσης.
🔹 Θερμοκρασίες 15-28°C είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για τη βλάστηση των σπορίων και την παθογένεση.
Αντιμετώπιση με Καλλιεργητικά μέτρα:
🔹 Αφαίρεση των προσβεβλημένων κλάδων 30-40 cm κάτω από το όριο του έλκους και άμεση καύση τους.
🔹 Κλάδεμα μόνο με ξηρό καιρό, αποφυγή τραυματισμών και απολύμανση εργαλείων.
🔹 Ενίσχυση του αερισμού της κόμης με κατάλληλο κλάδεμα.
🔹 Αποφυγή υπερβολικής αζωτούχου λίπανσης που αυξάνει την τρυφερότητα των ιστών.
Χημική αντιμετώπιση:
🔹 Ψεκασμοί κατά την περίοδο ληθάργου (μετά την πτώση των φύλλων και πριν τη διόγκωση των οφθαλμών), επειδή ο μύκητας διαχειμάζει στο ξύλο και αυτή είναι η πιο αποτελεσματική χρονική στιγμή.
🔹 Χρήση εγκεκριμένων μυκητοκτόνων, κυρίως χαλκούχων ή άλλων δραστικών κατά των Botryosphaeriaceae.
