Αφιδες - ΠΕΠΟΝΙΑ ΥΠΑΙΘΡΟΥ

Έχουν ταχεία και μεγάλη πληθυσμιακή αύξηση από την έναρξη της προσβολής και ευνοούνται από ζεστό και υγρό καιρό (άνοιξη & φθινόπωρο). Απαντώνται στην ακραία, τρυφερή βλάστηση και διαβιούν εκεί χωρίς ιδιαίτερη κινητικότητα. Μυζούν τους χυμούς από το φυτό προκαλώντας καρούλιασμα και στη συνέχεια αποξήρανση των φύλλων. Πάνω στα μελιτώματα που εκκρίνουν οι αφίδες αναπτύσσεται ο μύκητας της καπνιάς που μειώνει τη φωτοσυνθετική ικανότητα του φυτού αλλά και την εμπορική αξία των καρπών.

Αντιμετώπιση: α) Τα μολυσμένα φυτά πρέπει να καταστρέφονται αμέσως μετά τη συγκομιδή για να εμποδιστεί η υπερβολική εξάπλωση και μπορεί να καταστραφούν και οι ξενιστές, όταν αυτοί είναι ζιζάνια, στους οποίους διαχειμάζουν οι αφίδες. β) Καταστροφή των ζιζανίων που είναι ξενιστές αφίδων εντός και γύρω από τον αγρό. γ) Χρήση καθαρών φυτών κατά τη φύτευση. δ) Διατήρηση και αξιοποίηση φυσικών εχθρών. Με την διατήρηση αυτοφυούς βλάστησης ή εγκατάσταση επιλεγμένης βλάστησης που προσφέρει ενδιαίτημα ή καταφύγιο στα ωφέλιμα έντομα αλλά δεν περιλαμβάνει είδη ξενιστές αφίδων. Παράσιτα αυτής της αφίδας περιλαμβάνουν τα Aphidius colemani, Aphelinus gossypi και Lysiphlebus testaceipes. Μερικά αρπακτικά είναι Chrysopa spp., Nesomicromus vagus, Zelus renardii, Platyomus lividgaster, Coelophora inaequalis, Allograpta obliqua και  Leucopis nigricornis. ε) Αποφυγή υπερβολικής αζωτούχου λίπανσης. στ) Όταν η συνεχής καλλιέργεια ευθύνεται για την διατήρηση του πληθυσμού των αφίδων τότε είναι απαραίτητη η αγρανάπαυση.

Η Χημική καταπολέμηση εφαρμόζεται: α) Σε νεαρά φυτάρια, εάν υπάρχει προσβολή αφού έχουν ήδη ληφθεί τα παραπάνω μέτρα. β) Σε φυτά με προχωρημένη ανάπτυξη, εάν υπάρχει προσβολή αφού έχουν ήδη ληφθεί τα παραπάνω μέτρα και εφόσον το ύψος της προσβολής ξεπερνά τα όρια της οικονομικής ζημίας. γ) Τα εντομοκτόνα πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ και σε συνδυασμό με άλλες μη χημικές μεθόδους για να περιορίσουν την ανάπτυξη ανθεκτικότητας.