Εγκαθίστανται συνήθως στην κάτω επιφάνεια των φύλλων, με τα στιλέτα τους (χηληκέρατα) διατρυπούν τη φυλλική επιδερμίδα και απομυζούν τους φυτικούς χυμούς, με αποτέλεσμα την κακή λειτουργία φωτοσύνθεσης και αναπνοής του φυτού, Τα φύλλα παρουσιάζουν χλωρωτικές κηλίδες και πρόωση γήρανση. Σε προχωρημένες προσβολές τα φύλλα καφετιάζουν, ξεραίνονται και πέφτουν, οι ζημιές αρχικά φαίνονται στις ξηρές περιοχές της καλλιέργειας. Τα φυτά που υποφέρουν από έλλειψη νερού είναι περισσότερο τρωτά στα ακάρεα.
Steneotarsonemus pallidus (άκαρι του κυκλάμινου): Είναι ο σοβαρός εχθρός της φράουλας, προκαλεί κακή ανάπτυξη, νανισμό και μικροφυλλία, προσβάλει την ακραία βλάστηση. Η ακραία βλάστηση εμφανίζεται θυσανωτή, τα άνθη αποχρωματίζονται, δεν αναπτύσσονται κανονικά και δίνουν καρπούς ακανόνιστους, με εσχαρώσεις και κακής ποιότητας. Σε ευνοϊκές συνθήκες εναποθέτει περίπου 90 αυγά. Η περίοδος εναπόθεσης είναι τέτοια έτσι ώστε το άκαρι να βρίσκεται στα φυτά καθ΄ όλη την καλλιεργητική περίοδο.
Αντιμετώπιση:
α) Τοποθέτηση παγίδων και περιοδική εξέταση φυτών για εντοπισμό ακμαίων η προνυμφικών σταδίων αντίστοιχα.
β) Χρήση εγκεκριμένων ακαρεοκτόνων.