Σινάπι: Καλλιέργεια και Προϊόντα

Κοινό όνομα: Σινάπι, βρούβα, λαψανίδα, ραπανόβρουβα.
Διεθνή κοινά ονόματα: Seneve, Moutarde (Γαλλικά), Μutard, Mustard  (Αγγλικά), Senf (Γερμανικά)
 
Τα δυο πιο κύρια φυτά στην βιομηχανική παραγωγή της μουστάρδας, και όλων των παραγώγων της είναι το Sinapis Alba και το Brasica Juncea, Η μουστάρδα που παράγεται από το  Sinapis Alba, ονομάζεται λευκή ή κίτρινη μουστάρδα. Η μουστάρδα που παράγεται από Brasica Juncea ονομάζεται καφέ και οριεντάλ μουστάρδα. Καφέ και οριεντάλ είναι δύο διαφορετικοί τύποι.

Το σινάπι είναι γνωστό στον χώρο της Μεσογείου από την αρχαιότητα για την καυτερή γεύση των σπόρων του, και χρησιμοποιούνταν κυρίως ως φαρμακευτικό φυτό.
Στη σημερινή εποχή από το σινάπι παράγεται η μουστάρδα, και είναι το μπαχαρικό με τη μεγαλύτερη εμπορική εκμετάλλευση παγκοσμίως. Παρόλ’ αυτά στην Ελλάδα είναι γνωστότερο σαν ζιζάνιο, και λιγότερο για της υπόλοιπες ιδιότητες του.

Το σινάπι είναι γνωστό στον χώρο της Μεσογείου από την αρχαιότητα για την καυτερή γεύση των σπόρων του, και χρησιμοποιούνταν κυρίως ως φαρμακευτικό φυτό.
Στη σημερινή εποχή από το σινάπι παράγεται η μουστάρδα, και είναι το μπαχαρικό με τη μεγαλύτερη εμπορική εκμετάλλευση παγκοσμίως. Παρόλ’ αυτά στην Ελλάδα είναι γνωστότερο σαν ζιζάνιο, και λιγότερο για της υπόλοιπες ιδιότητες του.
  Το σινάπι είναι μπαχαρικό το οποίο χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα, συγκεκριμένα οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και πολλοί λαοί γύρω απ' τη Μεσόγειο συνήθιζαν να μασουλούν τους σπόρους του κατά τη διάρκεια του φαγητού. Στην αρχαιότητα Έλληνες και Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τους σπόρους του για την καρύκευση κρεάτων. Σύμφωνα με την ιστορία η μουστάρδα περίπου όπως την ξέρουμε τώρα εμφανίστηκε γύρω στον 14^ο αιώνα. Τα πρώτα παράγωγα «τυποποιημένης» μουστάρδας παρασκευάστηκαν στην Ορλεάνη γύρω στο 1600π.χ. Η πρώτη συνταγή κατοχυρωθηκε τον 18^ο αιώνα, και αφορούσε την λεύκη μουστάρδα. Επίσης λόγω της καυστικής του γεύσης χρησιμοποιούνταν και σε διάφορα γιατροσόφια. Οι διάφορες θεραπευτικές ικανότητες των σπόρων του σιναπιού, χαρακτηρίζονται σαν «σιναπισμός».
 Το φυτό καλλιεργείται κυρίως στο θερμοκήπιο, ολόκληρη τη διάρκεια του χρόνου. Είναι φυτό το οποίο δεν θέλει αρκετά υψηλές θερμοκρασίες, αυτός είναι και ο λόγος που τα καλοκαίρια δεν το βλέπουμε να φυτρώνει στη χώρα μας. Προτιμά τα καλώς αεριζόμενα εδάφη, που είναι πλούσια σε ασβέστιο και οργανική ουσία. Η θερμοκρασία καλλιέργειας του κυμαίνεται γύρω στους 10-20⁰ C. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρο. Οι σπόροι σπέρνονται στην επιφάνεια του εδάφους και φυτρώνουν πιο εύκολα σε μικρό βάθος (0-2 εκ).
Το φυτό χρειάζεται αρκετή υγρασία για να αναπτυχθεί, γι’ αυτό μετά τη σπορά το χώμα ποτίζεται ή καλύπτεται με απολυμασμένα σακκιά, τα οποία έχουν βραχεί, έτσι ώστε να συγκρατούν αρκετή υγρασία. Η εμφάνιση του βλαστηδίου 3-4 εκ. γίνεται  σε τέσσερις μέρες περίπου την Άνοιξη,  και το φθινόπωρο σε 6-7 μέρες. Η συγκομιδή γίνεται όταν το φυτό είναι 5-10 εκ. ύψος, και όταν έχουν αποκτήσει 3 έως 4 φύλλα. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί έως αργά την άνοιξη.
Η σπορά γίνεται σε γραμμές, με απόσταση 30εκ. Το έδαφος θα πρέπει να είναι ελαφρύ, καλά σκαμμένο.
  

	Isothiocyanates
Προϊόν / ποικιλία	(Allyl-) (%)	4-hydroxybenzyl (%)	Σταθερά ελαία (%)	Πρωτεΐνες (%)	Crude Fiber (%)	H2O (%)	Ash (%)
Κίτρινος σπόρος		2.3	23	30	9	6	4
Καφέ σπόρος	0.80		32	26	7	6	4
Οριεντάλ σπόρος	0.78		36	23	6	6	4

• ΣΙΝΑΠΙ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
• ΣΙΝΑΠΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
• ΣΙΝΑΠΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ
• ΣΙΝΑΠΙ (ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΙΝΑΠΟΣΠΟΡΟΥ)