Βερονίκη: Οδηγός καλλιέργειας, συντήρησης & περιποίησης

Ονομάζετε Βερονίκη ή Βερόνικα, η επιστημονική ονομασία της ειναι Veronica (Hebe) speciosa (SCROPH U LARIACEAE)Περιγραφή:  Αειθαλής χαμηλός θάμνος, ύψους μέχρι 1 μέτρο (ύψος έως 1,5 m), με σφαιρικό σχήμα. Φύλλα μικρά, μακρόστενα, γυαλιστερά, παχιά (δερματώδη). Ανθη μικρά σε ταξιανθίες (ομαδικά) που βγαίνουν στις μασχάλες των φύλλων, με χρώμα ροζ - κόκκινο. Ανθίζει σχεδόν όλο το χρόνο, με πλουσιότερη ανθοφορία την άνοιξη και το φθινόπωρο. Το σχήμα των φύλλων του είναι οβάλ και έχουν χρώμα πρασινοκίτρινο, ανάλογα με την ποικιλία. Προτιμά ημισκιερά μέρη και κάνει ροζ ή μωβ άνθη όλο το καλοκαίρι.

Εποχή άνθισης:  Aπό αρχές καλοκαιριού μέχρι και τέλη φθινοπώρου (σε καπιες περιπτώσεις και όλο τον χρόνο).

Ανθεκτικά σε εδάφη: Παραθαλάσσια και ασβεστούχα, 

Ηλιακή έκθεση: Προτιμά ηλιόλουστες θέσεις ή Ημισκιά, αρκετό νερό το καλοκαίρι και προστασία από τον παγωμένο άνεμο. Έχει μέτριες αντοχές στον παγετό.
 
Τοποθέτηση:  Προτιμά υγρά χώματα, που να έχουν όμως καλή αποστράγγιση. Μπορεί και αναπτύσσεται σε ημισκιερά μέρη, αλλά η ανθοφορία του φυτού είναι πλουσιότερη σε φωτεινές θέσεις. Ευδοκιμεί σε παραθαλάσσια μέρη χωρίς προβλήματα και έχει ιδιαίτερη αντοχή στην ατμοσφαιρική ρύπανση.

Καλλωπιστικά στοιχεία:  Το γυαλιστερό φύλλωμα του φυτού και η συνεχής και πλούσια ανθοφορία του.

Χρήση:  Η βερονίκη χρησιμοποιείται σε ομαδικές φυτεύσεις ή για σχηματισμό ελεύθερης χαμηλής μπορντούρας (που δεν ψαλιδίζεται) ή για φύτευση σε σειρά, ή, ακόμη, σε φύτευση κατά συστάδες (μικρές, ομάδες φυτών που φυτεύονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους). Κάποια είδη της ειναι κατάλληλα και για εδαφοκάλυψη.

Κλάδεμα: Αφαιρούμε τους παλιούς, γερασμένους ή ξερούς βλαστούς σ' οποιαδήποτε εποχή του χρόνου Την άνοιξη αφαιρούμε τους βλαστούς που ξεφεύγουν από το γενικό σχήμα του φυτού. Κάθε 3 - 4 χρόνια χρειάζεται να κλαδέψουμε αυστηρά το φυτό για να ανανεώσουμε τη ζωηράδα του, με την ανάπτυξη νέων δυνατών βλαστών. 

Πoλλαπλασιασμός: Πολλαπλασιάζεται με ημιώριμα μοσχεύματα βλαστών κατά τον lούλιο - Αύγουστο. Τα βάζουμε σε μίγμα τύρφης και περλίτη, αναλογίας 1:1 σε όγκο. Τοποθετούμε το κιβώτιο του μίγματος με τα μοσχεύματα σε ημισκιερό μέρος και το σκεπάζουμε με πλαστικό για να διατηρείται η υγρασία. Κατά προτίμηση παίρνουμε μοσχεύματα από βλαστούς που δεν έχουν ακόμη ανθίσει, γιατί αυτά τα μοσχεύματα έχουν μεγαλύτερη ικανότητα ριζοβολίας. Μπορούμε επίσης να πολλαπλασιάσουμε το φυτό με χώρισμα, στο διάστημα Οκτωβρίου - Μαρτίου.

Φροvτίδες:  'Οταν τα φυτά είναι σε μικρή ηλικία, χρειάζεται να τα υποστυλώσουμε με πάσσαλο στήριξης, μέχρι να ξυλοποιηθούν αρκετά οι βλαστοί τους και μπορεί το φυτό να στηριχτεί μόνο του. Τα άνθη που ξεραίνονται πρέπει να απομακρύνονται αμέσως, ώστε να ευνοείται η γρήγορη ανάπτυξη νέων.
 Είδη βερόνικας: Η Βερονίκη ξεχωρίζει σε μεγάλο βαθμό για τα πολλά της είδη, ώστε στο ίδιο σημείο μπορεί να υπάρχουν και δέκα διαφορετικά στην όψη φυτά και όλα, ωστόσο, να ανήκουν στην οικογένεια της βερονίκης. Κάποια είδη της δεν αναπτύσσονται τόσο, καθώς έχουν νάνα μορφή, ενώ άλλα αντίστροφα κλαδεύονται και μάλιστα επιμελώς και σχετικά εύκολα ακόμα και από έναν ερασιτέχνη, καθώς το φύλλωμά της είναι μαλακό σε υφή και εύκαμπτο.

Τα κυριότερα είδη βερόνικας είναι:

1. Βερόνικα η κυμβαλαρία (Veronica cymbalaria). Αυτοφυές φυτό γνωστό και ως λιναρία φτάνει σε ύψος τα 70 εκατοστά και βρίσκεται σε βραχώδεις περιοχές, σε ερείπια παλιών σπιτιών και είναι πολύ κοινό στην Ελλάδα. Ο βλαστός του είναι νηματοειδής που έρπει ή αναρριχάται και ριζοβολά στα γόνατα. Τα φύλλα του φέρουν μίσχους και εναλλάσσονται ενώ τα άνθη του είναι χρώματος μωβ ή ιώδους. Είναι γνωστό και με τις ονομασίες χιλιομάνα και περούκα.
2. Βερόνικα η φαρμακευτική ή κοινή (Veronica officinalis). Κοινή σε διάφορους βοσκότοπους και λιβάδια της Ελλάδας. Τα φύλλα της είναι οδοντωτά και ελλειψοειδή. Το φυτό καλλιεργείται και είναι γνωστό και με την ονομασία τσάι της Ελβετίας . Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται στην παρασκευή αφεψήματος, ενώ θεωρείται και εξαιρετικό κατά του βήχα.
3. Βερόνικα η μπεκαμπούνκα (Veronica beccabunga). Γνωστή και ως αυλακόχορτο ,βρίσκεται σε υγρές τοποθεσίες και κοντά σε λίμνες ποταμούς ή ρυάκια. Οι βλαστοί και τα φύλλα της τρώγονται ως σαλατικό.
4. Βερόνικα η μακροκάλυξ (Veronica macrocalyx). Πολυετές ποώδες φυτό με απλωτό και αδενώδη βλαστό. Το ύψος του φτάνει τα 60 cm και μοιάζει πολύ με το είδος κυμβαλαρία. Βρίσκεται σε βραχώδεις και ορεινές περιοχές. Στη Μάνη είναι γνωστό και με τις oνομασίες  μπάμπαλι  και   ταρακόχορτο.
5. Βερόνικα η περσική (Veronica persica). Οι βλαστοί του φυτού είναι λεπτοί και φτάνουν το 1 m σε ύψος. Τα άνθη του έχουν ανοιχτό γαλάζιο χρώμα και η στεφάνη του φεύγει εύκολα ακόμα και με τον άνεμο.
6. Βερόνικα η αναγάλλια-υδρόβια (Veronica anagallis-aquatica). Συνήθως διετές φυτό με δυνατό υπόγειο βλαστό με ρίζες και παχύ υπέργειο που έρπει. Αγαπά τα υγρά μέρη και είναι γνωστό και ως ασπροσέλινο. Τρώγεται ως λαχανικό και στην Ασία καλλιεργείται σε πολλές περιοχές.

---