Θριπες - ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

Τα δύο είδη θρίπων που προσβάλλουν την πιπεριά είναι ο θρίπας του καπνού (Thrips tabaci) και ο θρίπας της Καλιφόρνιας (Frankliniella occidentalis).

Συμπτώματα: Άμεσες ζημιές: Τα δαγκώματα από ενήλικα έντομα και κάμπιες που σιτίζονται, αδειάζουν το παρεγχυματικό περιεχόμενο των κυττάρων, τα οποία αποχρωματίζονται. Στα φύλλα στα σημεία προσβολής δημιουργούν μια γκρίζα κηλίδα. Σε έντονες προσβολές μπορούν να προσβληθούν ακόμα και οι καρποί. Τα τέλεια άτομα του εντόμου αφήνουν τα αυγά τους πάνω σε όλα τα μαλακά μέρη του υπέργειου τμήματος (πέταλα άνθεων, φύλλα, τρυφερούς βλαστούς) προκαλώντας κοιλότητες ή αδενώδη εξογκώματα εσωτερικά, και εξωτερικά νεκρωτικές βλάβες, ενώ οι προνύμφες παραμένουν ακίνητες και μυζούν τους χυμούς του φυτού. Το δάγκωμα από θρίπες στους καρπούς της πιπεριάς, τους κάνουν να μοιάζουν ασημένιοι. Το ίδιο χρώμα εμφανίζεται και στα φύλλα. Η μόλυνση προκαλεί επίσης. Έμμεσες ζημιές: Η Frankliniella occidentalis είναι ο κύριος και αποτελεσματικότερος φορέας του ιού TSWV (Tomato Spotted Wilt Virus) στην Ευρώπη. Η μετάδοση του ιού είναι τύπου κυκλικού και επίμονου.

Βιολογικός έλεγχος: Οι θρίπες έχουν φυσικούς εχθρούς, που βοηθούν πολύ στον περιορισμό του πληθυσμού τους. Κάποιοι εξ αυτών (Διώκτες, Παράσιτα και εντομοπαθογενικά) οδηγούνται σε τεχνητό πολλαπλασιασμό και πωλούνται, για να χρησιμοποιηθούν στα θερμοκήπια. Διώκτες (Aelothrips intermedius, A. fasciatus, A. tenuicornis., Orius laeviagatus, O. Aldidipennis, O. Majusculus, Neoseiulus cucumeris, N. barkeri. Παράσιτα: Ceranisus menes, C. americensis). Εντομοπαθογενικοί μύκητες: Verticilium lecanii, Beauweria bassiana, Paecylomyces fumoroseus, Metarryzium anisopliae.

Προληπτικά μέτρα: α) Καθαριότητα εντός του χώρου του θερμοκηπίου. β) Κάλυψη του εδάφους του θερμοκηπίου με πλαστικό φύλλο για περιορισμό της εξόδου των νυμφών από έδαφος και προσβολής των φυτών της καλλιέργειας, γ) Απολύμανση του εδάφους του θερμοκηπίου με ατμό. δ) Καταστροφή των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας και των ζιζανίων (πιθανών ξενιστών).

Χημικά μέτρα: Χρήση εντομοκτόνου επαφής-διείσδυσης, Η αποτελεσματικότητα των χημικών εφαρμογών εξαρτάται από την εναλλαγή δραστικών ουσιών (για την αποφυγή δημιουργίας ανθεκτικότητας), τη σωστή εφαρμογή και το χρόνο θεραπείας.